Kochankowie często mówią, że są sobie przeznaczeni. Ponieważ lubimy myśleć, że nasze życie jest zaplanowane z wyprzedzeniem w momencie narodzin. Z powodu tego przekonania mamy pewne przytłaczające poczucie tego, co się dzieje. Czy powinieneś wierzyć w przeznaczenie?
Łoś. Wierzyć w przeznaczenie, to wierzyć, że każdy ma określone osobiste przeznaczenie, którego nie można zmienić. Zwolennicy tej teorii uważają, że rola losu jest ewidentna w chwili urodzenia – los decyduje o tym, że rodzimy się w tej rodzinie, a nie w innej rodzinie. Od dawna wiadomo, że nie rodzimy się z „pustymi kamieniami” do zapisania, ale mamy naturalną skłonność do pewnych zachowań, a nawet chorób. Dlatego w pewnym sensie odkrycia genetyczne potwierdziły los każdego. Ale wiara, że wszystkie nasze losy są zapisane na gwiazdach, jest sprawą czysto osobistą.
walizka. Odwrotną teorią do wiary w to, że los jest ważny, jest przekonanie, że wszystko, co dzieje się w naszym życiu, jest zbiegiem okoliczności. Przypadkowo wybraliśmy tego partnera zamiast innego i na drodze spotykaliśmy różnych ludzi. Oczywiście trudno obalić ten pogląd, ale niewiele osób podziela ten pogląd. Oznacza to, że nie ma wyższego sensu w życiu człowieka niż sens nadany nam przez nas.
Wolna wola. Inną koncepcją jest pogląd, że ludzie mają wolną wolę i tworzą własne życie. To nie los ani okazja decydują o konkretnym wydarzeniu, ale my sami. Co ciekawe, w doktrynie chrześcijańskiej pojęcie wolnej woli współistnieje z wiarą w proroctwa i przeznaczenie ludzkości, a prorokiem ludzkości jest Bóg. Można to wytłumaczyć tym, że chociaż ludzie mają wolną wolę i możliwość wyboru, twórca wie, jaki będzie ten wybór.
Co mówi psychoanaliza? Psychoanaliza dostarcza ciekawych wyjaśnień na temat ludzkiego losu. Według niej od dzieciństwa człowiek jest podświadomie napędzany i kontrolowany przez złożone rzeczy, więc decyzje, które podejmuje, nie są świadome. Oznacza to, że nie mamy wolności wyboru, ale nasze działania są zdecydowane. Dlatego w pewnym sensie możemy tu mówić o przeznaczeniu. Zgodnie z tym faktem, zgodnie z psychoanalizą, całe nasze dorosłe życie to nic innego jak wysiłek spędzenia dzieciństwa. Dlatego jest to zamknięty krąg, wszystko dzieje się tak szybko, jak to możliwe, a potem wciąż do nas wraca.